Նրանք սիրում էին միմյանց ու երջանիկ էին:Ճանաչում էին միմյանց այնպես,ինչպես ոչ ոք....:Երջանիկ էին որ գտել են իրար: Սակայն մի օր,տղան գրում է աղջկան...: Ներիր ,,,բայց քեզ չեմ սիրում...ես գնում եմ....ՆԵՐԻՐ.... Աղջիկը ոչինչ չհասկացավ:Նա չէր ուզում հավատալ իր կարդացածին...:Անմիջապես գնում է տղայի տուն,դուռը թակում,սակայն ոչ ոք չէր բացում: Զանգում էր իսկ հեռախոսը չէր պատասխանում....:Աղջիկը գնաց համալսարան,,,,այնտեղ,որտեղ տղան էր սովորում...:Ոմանք տեղեկություն չունեին,,,իսկ ոմանք էլ ասում էին ,թէ նա մենկնել է երկրից...:Աղջկա վիճակն անպատմելի էր,,,նա չէր ուզում ապրել...: Անցավ մի քանի տարի:Աղջիկը կրկին սիրահարվեց:Նրանք երջանիկ էին,իսկ որոշ ժամանակ անց ամուսնացան...:Ամեն ինչ շատ լավ էր:Թվում է թէ այս պատմությունը պետք է ավարտվի....Բայց մի քանի տարի անց ծնվում է նրանց փոքրիկը:Աղջիկն արդեն ներել էր տղային: Մի քանի օր անց աղջիկը նամակ է ստանում,,,առաջին տողերն կարդալուն պես,,,ժպիտն անմիջապես անհետանում է դեմքից....:Բարև սիրելիս ,,հուսով եմ կարդում ես այս տողերը..մի քանի տարի առաջ չկարողացա ասել այն ,,ինչ հիմա գրում եմ...ես ասյս նամակը վաղուց եմ գրել ու խնդրել եմ որ քեզ հանձնեն այն ժամանակ ,,,երբ ես արդեն չեմ լինի....եսր դու արդեն երջանիկ կլինես....գիտես ինչ դժվար է նստել սենյակում ու գրել այս տողերը,,,հավատա ինձ համարել է շատ դժվար...եսել եմ հիմա լացում ...: Իսկ խնդիրը սա էր,,,բժիշկները ինձ աասել էին որ հիվանդ եմ,,,ու ինձ մնացել է մեկ ամիս...ես ոչ մի տեղ չեմ գնացել,,,չեմ սիրել ուրիշին,,,ոնց կարող էի ես մառանալ քո ժպիտը ,,,քո խոսքերը...կներես որ հարսանեկան զգեստտ ընտրելիս քեզ հետ չեմ եղել,,,հուսով եմ որ դա ուրիշն է արել,,,ամեն ինչ լավ էր...ուղակի այսպես ստացվեց...:ես ցանկանում եմ քեզ երջանկություն.....ներիր որ խաբել եմ քեզ,,,այդպես ավելի լավ էր քեզ համար...միայն իմացիր որ ՔԵԶ ՇԱՏ ԵՄ ՍԻՐԵԼ և ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՀԻՄԱ ....ԿՅԱՆՔԻՍ ՎԵՐՋԻՆ ՇՆՉԻ ՊԱՀԻՆ.....ՆԵՐԻՐ....